Genderdysforie, transseksualiteit en hulpverlening.
Gastspreker: Prof. Dr. Paul Verhaeghe
1. Wat doe je als ouder als je bij je kind geconfronteerd wordt met genderdysforisch gedrag?
Wat doe je als je dochter zich als een stoere jongen gedraagt of je zoon als een echt meisje? De opvoeding van deze kinderen plaatst je als ouder voor een aantal vragen en problemen zoals:
– Ga je met de voorkeur van je kind mee, of is het beter om er tegenin te gaan? En als je er dan tegenin gaat, kan het kind dan nog wel zichzelf zijn?
– Praat je er over tegen familie en vrienden, of is het beter om het binnen het eigen gezin te houden?
– Wat te doen met de school, wat zeg je tegen de leerkracht en de kinderen in de klas? Wat als het kind gepest wordt?
– Kun je dat voorkomen en zo ja, hoe dan? Hoe zorg je dat jouw kind de aansluiting bij andere kinderen blijft vinden?
– Wat doe je met de reacties in de omgeving?
– Wat zal er later van jouw kind worden?
– Hoe verwerk je de gevoelens die je over het één en ander hebt en hoe help je jouw kind om te verwerken dat hij/zij anders is dan andere kinderen?
2. Wat met volwassenen die een genderdysforisch gedrag vertonen?
Bij volwassenen zijn de problemen nog groter en moeilijker.
Hoe weet iemand dat hij/zij transseksueel is? Het antwoord daarop is niet altijd eenvoudig. Daarbij spelen twee factoren een rol: de ene is leeftijd en de andere is de mate van genderdysforie. Die genderdysforie kan variabel zijn en afhankelijk van de leeftijd. Bij sommige mensen is op zeer jonge leeftijd al duidelijk dat ze graag in de rol van de andere sekse willen leven. Dat zijn de zogenaamde genderkinderen. Bij anderen komt dat pas op latere leeftijd tot uiting. In de pubertijd, op volwassen leeftijd, op middelbare leeftijd, maar ook op veel latere leeftijd.
Bepalende factoren zijn:
– De tijdsgeest kan bepalend zijn voor de comming out.
– Veranderende sociale omstandigheden kunnen soms een comming out veroorzaken.
– Sommigen hebben zich eerst uitgeleefd in travestie maar vinden dat uiteindelijk onvoldoende.
Zeldzaam zijn de volwassenen die zelf een modus vivendi vinden. Hulpverlening is daarom cruciaal bij deze groep. Deze hulpverlening gebeurt door een zogenaamd genderteam: artsen, psychiaters, plastische chirurgen, logopedisten, advocaten, enz.
Prof. dr. Paul Verhaeghe is gewoon hoogleraar aan de UGent (FPPW) en vakgroepvoorzitter van de vakgroep Psychoanalyse en Raadplegingspsychologie. Hij doceert Klinische psychodiagnostiek, Psychoanalytische Psychotherapie en Genderstudies en seksuele stoornissen
Informatie en hulpverlening is dus van cruciaal belang, wat ook bleek uit het groot aantal transgenders onder het publiek.
140 aanwezigen
{gallery}gender{/gallery}