Over het basisinkomen is reeds heel wat inkt gevloeid. Met de regelmaat van de klok worden immers ballonnetjes opgelaten om komaf te maken met alle aan onze sociale zekerheid gekoppelde uitkeringen en die te vervangen door één – voor elke Belg van in de wieg tot in het graf – gelijk bedrag. Wat verstaat men nu eigenlijk onder ‘basisinkomen’? Is dit wel een goed idee? Hoe hoog moet dit bedrag dan wel zijn? Wie zal dat betalen? Wie doet daarmee profijt? Wat zijn de mogelijke consequenties in de relatie loon- en weddetrekkende en de werkgever? Wat met zeer zwaar zorgbehoevenden? Een hele reeks vragen dus. Toon Colpaert doorprikt één voor één al die ballonnetjes.
Als je over een Basisinkomen praat moet je eerst de correcte definitie kennen, aldus Toon. Vervolgens maakte hij de vergelijking met onze huidige welvaartsstaat met een sociale investering (onderwijs, gezondheidszorg,…), sociale zekerheid (pensioenen, dopgeld,…) en een sociale bijstand.(leefloon,…) met zijn voor- en nadelen.
Ook de ethische inspiratiebronnen voor het basisinkomen kwamen aan bod: universaliteit en mensenrechten, vrijheid en zelfbeschikking, gelijkheid van kansen en mogelijkheden, rechtvaardigheid en solidariteit.
Dan was er ook de ideologische spreidstand tussen een laag (300 à 700 €/md) en een hoog (1.000 à 1.400 €/md) basisinkomen.
En dan wordt al onmiddellijk gegoocheld met bedragen van 66 miljard extra. Waar moeten deze centen vandaan komen, m.a.w. wie zal dat betalen?
En terecht sneed Toon het aspect van de armoede aan. Armoede gaat over meer dan een inkomen.
Dit en zo veel meer ethische kwesties passeerden de revue.
De rode draad door het hele verhaal van Toon was dus de steeds terugkerende vraag: ‘Welke samenleving / maatschappij willen we eigenlijk?’
Kortom een lezing om duimen en vingers af te likken waarvan de 145 aanwezigen met volle teugen genoten.
Toon Colpaert was van 2001 tot 1 augustus 2015 (datum van zijn pensioen) Vlaams Havencommissaris en de bruggenbouwer en vertrouwensfiguur in de verhoudingen tussen de Vlaamse havens onderling enerzijds en in de verhoudingen tussen de betrokken administraties van het Vlaamse Gewest en de Vlaamse havenbesturen anderzijds. Hij zetelt ook in de raden van bestuur van de verschillende Vlaamse havens.
De oud-vakbondsman was ook jarenlang bestuurder bij de NMBS en de spoornetbeheerder Infrabel, en bij Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM), het overheidsvehikel dat de mobiliteit rond Antwerpen moet oplossen.