De Emora…de nieuwe mens geboren uit de atheïstische revolutie.
Gastspreker: Kris Verburgh
Een emora is een emotioneel en rationeel persoon die zich laat ontroeren door wetenschap en kennis, en die zo in de wereld meer diepgang, schoonheid en ontroering vindt. Dit in tegenstelling tot mensen die vinden dat wetenschap juist de wereld killer maakt. Zij zijn van mening dat wetenschap bijvoorbeeld liefde reduceert tot de werking van neurotransmitters of het wonder van het universum wil verklaren via de interactie van zielloze elementaire deeltjes. Ten eerste doet wetenschap zoiets niet. Het toont juist aan dat de werkelijkheid oneindig complex in elkaar zit. Ten tweede verbreedt wetenschap onze wereld. Dankzij telescopen kunnen we ons verwonderen over melkwegen die miljarden lichtjaren ver weg liggen, en met microscopen kunnen we ons verdiepen in de werking van de miljarden eiwitten in elk van de honderdduizend miljard cellen die ons lichaam telt. We weten nu dat het heelal miljarden jaren oud is en nog duizenden miljarden jaren zal bestaan. Elk van ons maakt deel uit van veertien miljard jaar kosmische en biologische evolutie.
Chris Verburgh had het in dit verband over de ‘vierde revolutie’ die ons te wachten staat. Na de eerste drie – van Copernicus, Darwin en Freud – moeten we nu afscheid nemen van het idee dat een mystieke ervaring naar iets anders verwijst dan een elektrochemisch effect in het brein. Wij zijn nu in staat alle spirituele ervaringen, te herleiden tot processen in de hersenen. Die reductie doet niets af aan de ervaring op zichzelf maar dit fenomeen geeft natuurlijk wel te denken over de zoektocht van de mens naar zin en betekenis en het ‘waarom’ van het geloof. Als mystiek – en alles waar de religie op drijft – uiteindelijk te herleiden is tot een ‘endorfine-rush’ in het brein, dan is het definitief gedaan met elke gedachte aan een mogelijke transcendente wereld, om over een God maar te zwijgen.
Heel wat wetenschappelijk onderzoek wordt verricht naar de relatie tussen het fenomeen religie en het functioneren van onze hersenen. Dat is geen makkelijke materie. Het onderzoek staat nog in zijn kinderschoenen toch is het interessant zich een idee te vormen over de stand van deze wetenschap en over de mogelijke evolutie ervan na te denken. Deze soms zeer gecompliceerde wetenschap werd door de spreker schitterend op een voor Jan en alleman begrijpelijk manier voorgesteld.
Chris Verburgh is een briljante student in de geneeskunde die inmiddels twee boeken over wetenschap, filosofie en religie op zijn naam heeft staan.
110 aanwezigen